Happy!

Dziewczyny, przepraszam za tak długą nieobecność, ale działo się u mnie ostatnio sporo. Mogę powiedzieć, że moje życie, praktycznie obróciło się do góry nogami. Z płaczącej, bezrobotnej, do tego mocno schorowanej ( trzy tygodnie leczyłam zapalenia ucha i gardła! ) osoby, nagle, po jednym telefonie stałam się najszczęśliwsza osobą na ziemi (póki co;))

Pamiętacie, jak Wam pisałam, o swoim planie nauki języka angielskiego? Że koniecznie muszę  poprawić jego jakość, aby spełnić swoje marzenia zawodowe?

Udało się.

Byłam świadoma tego, że albo się sama zmotywuję i osiągnę swój cel, albo, zaraz na wstępie, poddam się. A marzenia schowam do jakiegoś wolnego pudełka w mojej głowie, aby się kurzyły. Charakter tej pracy, niestety, wymaga dobrego, komunikatywnego angielskiego. Jest on sprawdzany już na rozmowie kwalifikacyjnej, która w większości firm, jest prowadzona od początku do końca właśnie w tym języku. W miesiąc, ze słabego angielskiego do dobrego? Samemu? Nie realne? Realne! 

Po 1000 wysłanych CV, po siedmiu nieudanych ( i teraz się z tego bardzo cieszę ) rozmowach kwalifikacyjnych, dostałam pracę, o której marzyłam;)

Nie mogę, i trochę też  jeszcze się boję mówić, o niej jako o ogromnym pewniaku. W poniedziałek rozpoczęłam szkolenie, które trwa cały miesiąc. Spotkania są od poniedziałku do soboty. Wolne mam tylko niedziele. Dużo zaliczeń, jeszcze więcej nauki. A całość kończy się decydującym egzaminem.

Dopiero za miesiąc będę mogła powiedzieć, tak jestem …

Na razie mogę Wam tylko pokazać zdjęcie, które idealnie oddaje moje dzieciństwo.. 

Zawsze miałam za dużo energii ;)

Teraz już wiem, że marzenia się spełniają. I tu nie chodzi o żadną magię, rzeczy nadprzyrodzone czy inne cuda. Głównym sprawcą spełnionych naszych marzeń to my i nasza ( często bardzo ciężka ) praca. Determinacja, motywacja i upartość w działaniu oraz pasja – to przepis, na sukces ;) 

Za kilka dni znowu się odezwę. Pod koniec marca, jak skończy się szkolenie, będę pisać częściej. Nowa praca i jej charakter, na pewno będą miały wpływ na mojego bloga, mam nadzieję, że mi to wybaczycie. Ale po prostu czasem, będę musiała coś tutaj o niej napisać, bo ja już się czuję jak pracoholik totalnie zakochany w swoim zawodzie!

Przemęczona, zalatana, ale szczęśliwą.